صنايع دستي ، ميراثي ماندگار

قصيده اي از ملك الشعرا بهار در مدح كاشان

باد آباد مهين خطه كاشان كه مدام

                                           مهد هوش و خرد و صنعت و بينايي بود

هر كه برخاست به هر پيشه ز شهر كاشان

                                           در فن خويشتنش فرط توانايي بود

معني كاش جميلست و ظريفست و از اوست

                                           لغت كشي ، كش معني رعنايي بود

كش و كشمير و دگر كاشمر و كاشغر است

                                           جاي هايي كه عبادتگه بودايي بود

لغت كاسه و كاس است هم از كاشه و كاش

                                           معبد و جايگه جشن دلاسايي بود

آجر و كاسه رنگين را كاشي خواندند

                                           وين هم از نقش خوش و لون تماشايي بود

لغت كاسه و كاس است هم از كاشه و كاش

                                           زآنكه پر نقش گل و بوته مينايي بود

در تمناي خوشي نيز بگويند : ايكاش

                                           در فراق توام آرام و شكيبايي بود

صنعت كاشي از اينجا به دگرجاي رسيد

                                           كاين هنر ويژه اين شهر به تنهايي بود

فرش زيباش كنون شهره دهر است چنانك

                                           زري و مخمل او شاهد هر جايي بود

وز ولاي عليش فخر فزونست ولي

                                           مردم كاشان پيوسته تولايي بود

صورت و صوت نكو را هم از ايام قديم

                                           با بني القاسان همدوشي و دربايي بود

مردمش را ز هواي خوش و انفاس لطيف

                                           صوت داوودي و الحان نكيسايي بود

گفت اين جامه ي جانبخش به نوروز بهار

                                           گرچه افسرده دل از عزلت و تنهايي بود